ทุกลมหายใจเพื่อ เรา
เด็กน้อยคนหนึ่งอยากได้ของเล่นมากจึงไปนั่งร้องให้อยู่ที่ใต้ต้นไม่ใหญ่ ต้นไม้ใหญ่จึงถามเด็กน้อยว่า..."ร้องไห้ทำไม? เด้กน้อยตอบว่า...ผมอยากได้ของเล่นแต่ไม่มีเงินซื้อ ต้นไม่ใหญ่จึงบอกกับเด็กน้อยว่า..."หนูจงตัดกิ่งไม้ของฉันไปจำนวนหนึ่ง เอาไปขายเพื่อซื้อของเล่นที่อยากได้ ส่วนที่เหลือก็เก็บไว้ซื้อขนมกิน" เด็กน้อยเปลี่ยนสีหน้าจากเศร้าโศกเป็นดีใจทันที แล้วทำตามที่ต้นไม้ใหญ่บอก...
เวลาผ่านไปเด็กน้อยก็โตขึ้นเป็นหนุ่ม อยากจะแต่งงาน แต่ขาดเงินค่าสินสอดทองหมั้นและค่าจัดงาน จึงไปนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นเดิม เล่าความรู้สึกของตน เมื่อต้นไม้ใหญ่ได้ฟังจึงบอกหนุ่มน้อยว่า "จงเก็บผลไม้ที่มีอยู่ในต้นไม้ ใหญ่ไปขายให้เพียงพอกับค่าสินสอดและค่าจัดงาน เงินที่เหลือให้เก็บไว้ใช้ในครอบครัวใหม่" หนุ่มน้อยดีใจรีบทำตามที่ต้นไม้ใหญ่แนะนำเมื่อหนุ่มน้อยเป็นผู้ใหญ่ขึ้น อยากทำการค้าขาย แต่ขาดเงินลงทุนจึงไปที่ต้นไม้ใหญ่และขอให้ต้นไม้ใหญ่ช่วย ต้นไม้ใหญ่บอกว่า "จงตัดต้นไม้ต้นนี้ไปได้เลย นำไปขาย น่าจะได้เงินทำทุนมากเพียงพอ" ชายหนุ่มขอบคุณและรีบทำตามคำแนะนำของต้นไม้ใหญ่
ไม่นานต่อมา ชายหนุ่มก็กลับมาด้วยใบหน้าที่โศกเศร้า ท้อแท้ นั่งร้องไห้ที่ต้นไม้ใหญ่ต้นเดิม ซึ่งขณะนี้ต้นไม่ใหญ่เหลือแค่...ตอไม้ใหญ่.. แล้วชายหนุ่มก็บอกกับตอไม้ใหญ่ว่า...ธุรกิจที่ทำอยู่ล้มละลาย ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ตอไม้ใหญได้ฟังดังนั้นก็พูดปลอบใจชายหนุ่ม แล้วชักชวนชายหนุ่มด้วยคำพูดที่อบอุ่นว่า "มานั่งพักผ่อนบนตอไม้ให้สบาย ใก่อนแล้วค่อยๆคิดหาทางแก้ไขต่อไปนะ เดี๋ยวทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง"
จริยา งามมิตรสมบุรณ์
หากต้นไม้ใหญ่เปรียบเสมือนคุณพ่อคุณแม่ของเรา ในวันเด็กท่านจะคอยดูแลเรา เราอยากได้อะไรก็ร้องขอ ท่านก็จะหามาให้ โตขึ้นก็ได้รับการศึกษาที่ดี (ดีที่สุดเท่าที่ท่านสามารถทำได้ ณ ขณะนั้น) จะแต่งงานหรือลงทุนทำอะไรท่านก็คอยสนับสนุน ถึงแม้ยามที่เราเหนื่อยสุดๆ หรือท้อสุดๆ คุณพ่อคุณแม่ก็เป้นร่มเงาและเป็นที่พักพิงให้เราได้เสมอ แม้วันนั้นอาจเป็นวันที่ท่านมีสังขารที่ร่วงโรยแล้ว ไม่เหลืออะไรเลย หรือบางท่านก็อาจจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้วด้วยซ้ำไป...แต่ท่านยังคง เป็นบุคคลที่รักและห่วงใยเรามากที่สุด...ตราบจนท่านสิ้นลมหายใจ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น